materialen weer opnieuw gebruiken

Bijna twee weken geleden ben ik er geweest om met de toekomstig opdrachtgever te praten over de geschiedenis van hun plek. Ze wonen er al lang en willen niet meer weg. Ik kwam er om te praten over hun interesses, hun smaak. Te kijken naar hun sfeer, onder anderen hun interieur, strak vormgegeven en vintage meubels van ontwerpers als Gispen, Artifort, Fritz Hansen. Deze met zorg en gevoel voor stijl uitgezocht. Heel anders als buiten. Een tuin met veel oude waaltjes, veel hardhouten planken waarvan enkele decennia geleden vlonders en bakken waren gemaakt. Het huis zelf uit de jaren ’50 van de vorige eeuw. Heel eenvoudig, de sociale woningbouwstijl uit die tijd. Rust uitstralend, mooie details, ingetogen. Helaas waren er door de jaren heen twee ongepaste uitbouwen aangeplakt. Hierdoor was het zuivere hoofdgebouw niet echt meer te zien. Hierover pratend kwamen we er met elkaar achter dat een kritische blik en nieuwe ideeën hierover meegenomen moeten worden in een masterplan.

Nu ben ik er weer, alleen. Bewust waarnemen, opsnuiven, de werkelijke merites van de plek. Nog eens kijken naar hetgeen in mijn herinnering bleef na ons gesprek. Het is een mooie plek in het landschap. De bestaande tuin is te eenvoudig, eigenlijk gewoon saai dus. Wel mooie materialen, de waaltjes en hardhouten planken, maar slechts functioneel toegepast voor terras, pad, e.d. Die materialen ga ik wel weer opnieuw gebruiken, ik ga ze weer nieuw leven inblazen. Zagen, doormidden hakken, scherven van maken, stapelen, metselen, lijmen; ik weet nog niet hoe, ik weet nog niet waar, maar het materiaal heeft z’n kwaliteit en is te boetseren in een nieuwe vorm. Ik word al blij van de gedachte en zie al beelden voor me. Komt regelmatig voor; een oudere tuin met groot potentieel om nieuw elan in te blazen. Een bijzondere boom die niet meer gezien wordt, een verlaagd gedeelte dat weer een intieme plek kan worden en het oude materiaal dat ik net noemde.