wijnrood en pikzwart

In eerdere blogs heb ik mijn bewondering al laten merken voor de familie wilg. Vorig jaar September blies ik de loftrompet voor de Bandwilg en ik ga dit nog een keer doen, nu voor de Gothic-wilg, de Wilg met de zwarte-katjes…, the Black Pussy Willow voor de engelsen.
Een hele bijzondere voorjaarsbode! Het zwarte katje blijft de eerste weken dicht waarna het zich opent en je de rood gekleurde meeldraden ziet én zeer waarschijnlijk bijen in de buurt; die zijn er gek op. Zijn jonge takken kleuren van mahoniebruin naar rood, lichtgrijs en soms door naar zwart. Zijn blad is lichtgroen als de gewone wilg. Als het lichtgroene blad uitloopt contrasteert dit subtiel met de katjes die in de weken daarna opdrogen. Hij kan op een vochtige en drogere plek staan, weinig eisend dus en ook voor z’n omstanders de buurplanten is het niet moeilijk in zijn omgeving. Last but not least heeft deze macho ruim voldoende schoonheid om als solitair gebruikt te worden, kortom een klasbak en gewoon uit de wilgenfamilie.